Kadınlara kitaplarım gibi davranmadım ben hiç

Ötekiler'in esin kaynağı olduğu bu şiirimi Tuncay Özkan'a, Deniz Yıldırım'a ve diğer bütün haysiyetli tutuklu/hükümlü aydınlara ithaf ediyorum. "Unutursam kalbim kurusun" diyorum.

Bir kitabı yaşarken:
Kaldığım sayfanın köşesini kıvırmam;
Satır altlarını çizmem,
Sayfa kenarlarına notlar almam;
Cildi gözümü kesmiyorsa,
Kitabı haşin bir biçimde ayırmam;
Sağlamlığını sınamam;
Kapağa çok nazik davranırım her seferinde,
İlk seferinde de kat izini muhakkak kollarım
Ve hep kat izinden açarım kapağı.
Bunlardan birisini yapmamaya niyet etsem
Vicdanım titrer, elim ayağım sızlar...
Baş sayfalar hem narindir
Hem kopup da savrulmaya meyillidir.
Başıma sık gelmez, çünkü bunun başıma
Gelmemesi için elimden geleni yaparım.
Başıma gelirse de bu,
"Kaderimmiş" demem, boynumu bükmem:
İvedilikle tutkala müracaat ederim.
İş benim boyumu aşıyorsa ilk fırsatta
Bir ciltçide soluk alırım.
Kitaplarımı bulduğum gibi bırakırım hep.

Ben bütün kitaplarımı severim.
Ama sadece bir tanesine aşığımdır.
Hepsinin rafta nizam içinde bir yeri vardır
Ancak sadece bir tanesini her yere koymayı isterim
Çocukça bir edayla.

Çok kitabım var diyemem ama yine de varlar baya.
Çok kadın tanıdım ama.
Çok kadın tanıdım, bazılarını sevdim.
Bazıları ile de seviştik.
Kadınlara kitaplarım gibi davranmadım ben hiç.
Onlar da kalsalardı hayatımın nizamında,
Onları da özenle bezenle yaşardım.
Hatta hala aşıktım içlerinden birisine.
~ ~ ~
Dün gece yeniden aşık oldum ben.
Yine bir kitaba...

Aşık olmak zorunluluktur.
İsyandır.
Bir devrimdir aşık olmak.
Gülmek
Özlemek
Hatırlamak
Unutmamak gibi
Bir dizi duyguları barındırır bünyesinde aşk.
Bunların hepsi de zorunluluk halidir.
~ ~ ~
Herkes kendisi için, başkası için, bir şeyleri için,
Bedel öder irili ufaklı.
Ama sadece birileri
Herkes için bedel öder!

Özgürlük tercihtir...
Özgürlük için bedel ödemek; 
Zorunluluktur.