Yüreklere Bir Kere Sevda Değmeye Görsün

Bir daha yeniden nerede ve ne zaman, kimi seversek sevelim eksik kalacak oluşumuz doğamız gereğidir.

Bunun pek çok olasılık dahilinde kalan izahı mümkündür ama tam da burada aklımızın kabul etmeyeceği mantık zahirinde kalan emsalsiz tek nedeni; evrenin bütün yasalarının dışında kalan içimizdeki o "korku" duygusudur. Bunun üzerine koyduğumuz her olgu, inşa ettiğimiz her oluş, irademizle oynayan ve bize hükmeden bilincimizi muazzam bir şekilde kandırıyor olmamızdan fazlası değildir.

Hayatta kalma ve canlılığı devam ettirme dürtülerimiz ile şu bizim meşhur "korku" sanısı harmanlanınca, bize imanın sırrını öğretirler. Bence bu iman kudretinin en acıklı mahsulü "sevgi"dir. Sevginin dogmatik oluşu yadsınamaz bir gerçektir. Kim ne derse desin; salt sevginin varlığı sorgulanamaz, sorgulansa dahi sınanamaz.

Burada bizi işin içinden çıkartacak olan asıl, kimi ya da neyi ne kadar sevmek isteyişimiz kadar gerçektir.